Bohaterką kolejnego zdjęcia jest już Przewięź. Dziewczynki stoją w pompowanych kółkach z wystającą szyją żyrafy, w wodzie. Na głowach mają czerwone kokardki. Obok bliźniaczek znajduje się pomost, na którym siedzi babcia Ela i moczy nogi. Babcia panicznie boi się wody od momentu, kiedy jako mała dziewczynka się topiła. Obserwuje więc dziewczynki z daleka, świadoma, że jakby coś się działo, i tak nie byłaby w stanie zareagować. Stąd te żyrafie szyje – warunek poczucia spokoju.
W Przewięzi bliźniaczki dały swój pierwszy publiczny występ. W przyjeziornym ośrodku wypoczynkowym został zorganizowany konkurs na wakacyjną piosenkę. Bliźniaczki, szturchane łokciem na zachętę przez rodziców, wzięły w nim udział. Zaśpiewały chórkiem piosenkę, bodajże „Gdy strumyk płynie z wolna” czy inny wakacyjno-harcerski szlagier. Ania pamięta, że ze wstydu chciała zapaść się pod ziemię. Wydawało jej się, że fałszuje, a Gośka jeszcze bardziej pogłębia ten fałsz. Rodzina zawsze powtarzała Ani, że ma bardzo nosowy głos. W momencie występu miała więc wrażenie, że widownia słyszy przede wszystkim to, a w drugiej kolejności – zbyt głośne przełykanie śliny. Tak, to kolejna trauma. Szczególnie podczas mszy w kościele – Ani wydawało się, że wszyscy słyszą jak przełyka ślinę. Przecież to jest takie głośne! Ta uporczywa myśl sprawiała, że co i rusz musiała wykonywać tę czynność, rozglądając się ukradkiem po bokach, czy nikt na nią nie patrzy krytycznym wzrokiem. TEGO spojrzenia nie zaznała jednak szczęśliwie ani razu.
Gosia śpiewała lepiej niż siostra. Jej głos był bardziej dźwięczny i melodyjny. Może właśnie dzięki temu dziewczynki wygrały wtedy ten wakacyjny konkurs. Ania lubiła wmawiać Gośce i sobie, że to ona lepiej śpiewa, bo jej nosowy głos jest bardziej charakterystyczny. Nigdy jednak nie wmówiła tego sobie na tyle mocno, żeby nie zdawać sobie sprawy, jaka jest prawda:) W każdym razie dziewczynki wygrały wtedy zestaw jaskrawozielonych i jaskraworóżowych spinek i gumek do włosów. Nagroda była extra, warta chwili strachu:)